| Brugwachter
De wachter op de brug
tuurt droevig
naar het water
Het laatste schip
vaart langzaam
uit het zicht
De brug, hij draait
hem dralend dicht
De geschiedenis
herhaalt,
Die de tijd
aan stukken maalt
– Nelly Lausberg van Os
Onzichtbaar
Zoveel gedachten
Toch sta je tussen hen in
Een lege plek
Vol met onze herinneringen
Thuisgevoel, geborgenheid
Ook waar jij er niet meer bent
Jouw weerspiegeling in het water
Maakt me dorstig
Regent
Ren ik om op je te wachten onder het haltebord ‘Leeghwaterplein’
Ook al zijn we bijna thuis
We kijken naar de boten
En jouw dromen met mij
Gaan met hen mee
Het uitzicht tekent zich af
Als onze schaduw onder het maanlicht
Waar wij onzichtbaar waren
– Khadija Ibourk El Idrissi
Verleidelijke eenzaamheid
Het uitzicht vult zich met leven
Wanneer lucht en water elkaar ontmoeten tegen de artistieke horizonlijn
De hoogte doet me denken aan de schoonheid van dromen
De schittering aan de ogen van geliefden
De horizon zo stralend als de dageraad van de koude winternachten
Hier is de ontmoetingspunt van dromen en hoop
Wij zijn de slachtoffers van onze innerlijke strijd
Maar deze hemel vormt een land van vrede
De zon schijnt, dan schittert het water als een blauwe diamant
Er is een brug van verdriet naar vreugde
Er is een huis, een koninkrijk van verleidelijke eenzaamheid
De boten verschepen de overwinning en de wanhoop
De rivier draagt de zon als een parelsnoer aan haar zijkanten
Deze is geen waterbron
Maar eerder een bron van leven en tederheid
Het huis biedt uitzicht op de andere kant van onze zielen
De donkere kant, als de schilderijen van Van Gogh
Dan weer schildert het in kleuren van Picasso
Op zoek naar mijn schaduw tussen die van de ellendigen
Zware mist in mijn hart
Hier wordt de lucht van mijn ziel helder
Een lange tijd onwetend geweest over de glans van mijn stad
Maar hier vind ik de verloren ik
– Insaf el Assouad |
Er bij komen
Het lijkt zo druk van buiten
Maar is van binnen even stil als water
Je staat daar rustig te denken
Je kijkt naar links en dan naar rechts
Overal zie je gebouwen
Je weet niet welke kant je op moet
Vroeger merkte je het niet
Je was gewend om er langs te lopen
Samen met je geliefden
Waardoor je dat kleine huisje niet meer zag
Nu ben je alleen
Je loopt en je loopt en je loopt
zonder bestemming loop je door
Je voelt je verloren
Niemand is er om je de weg te wijzen
De zomer is verlopen
Je hebt je jas aan
De kou op je wangen
Snel loop jij
Je wilt ergens zijn
Maar geen idee waar
Het is al bijna donker
‘Wat moet ik nu doen?’ Vraag je je af
Je kijkt naar voor
zacht licht schijnt van ver
Je loopt en je loopt en je loopt
Richting dat licht loop jij
Je hoeft niet na te denken
Je kunt je ogen volgen
Leeghwaterbrug staat er altijd om
Je somberheid te verlichten
Je pad te leiden
En je hoop te geven
Niet stil blijven staan
Ook als je niet weet waar naartoe
Soms moet je een eerste stap nemen
Over je eigen grenzen
Om ergens anders te arriveren
– Nachoua Douayry
DICHTREGELS
Het uitzicht vult zich met leven
Jouw weerspiegeling maakt me dorstig
Soms moet je een eerste stap nemen
Het laatste schip vaart uit het zicht |
